چون بوم بر خرابه دنیا نشسته ایم..._فرستنده :نسترن ن

چون بوم بر خرابه دنیا نشسته ایم...

اهل زمانه را به تماشا نشسته ایم...

بر این سرای ماتم و در این دیار رنج...

بیخود امید بسته و بیجا نشسته ایم...

ما را غم خزان و نشاط بهار نیست...

آسوده همچو خار به صحرا نشسته ایم...

گر دست ما ز دامن مقصد کوته است...

از پا فتاده ایم نه از پا نشسته ایم...

تا هیچ منتظر نگذاریم مرگ را...

ما رخت خویش بسته مهیا نشسته ایم...

یکدم ز موج حادثه ایمن نبوده ایم...

چون ساحلیم و بر لب دریا نشسته ایم...

از عمر جز ملال ندیدیم و همچنان...

چشم امید بسته به فردا نشسته ایم...

آتش به جان و خنده به لب در بساط دهر...

چون شمع نیم مرده چه زیبا نشسته ایم...

ای گل بر این نوای غم انگیز ما ببخش...

کز عالمی بریده و تنها نشسته ایم...

تا همچو ماهتاب بیایی به بام قصر...

مانند سایه در دل شب ها نشسته ایم...

تا با هزار ناز کنی یک نظر به ما...

ما یکدل و هزار تمنا نشسته ایم...

چون مرغ پر شکسته فریدون به کنج غم...

سر زیر پر کشیده و شکیبا نشسته ایم...

 ........................ "فریدون مشیری".........................