حامد ابراهیم پور

خوشه‌های خشم

این چنین مقدر شد: خلق بی‌نوا باشد

خوشه سهمِ ارباب و خشم سهمِ ما باشد

تخم آه پاشیدیم، اشک را درو کردیم

بعد از آنچه فرقی داشت، صیف یا شتا باشد

صاحب زمینت باش… دست بسته خواهد مرد

مرد اگر که ناموسش زیرِ دست و پا باشد

راهِ گله را جز ما، هیچکس نمی‌دانست

گرگ اهل آبادی ست! باید آشنا باشد

زخم خوردم اما… چون عقاب خواهم مرد

بال می‌زنم تا کوه… کوه هرکجا باشد

زین کنید در طوفان، مادیان پیرم را

نیست قطره‌ای غیرت در رگِ شما؟ باشد

بعد از این چه خواهد شد؟ هیچکس نمی‌داند

می‌روم که شاید مرگ… پاسخ دعا باشد

زن بگو تفنگم کو؟ وقتِ عشق بازی نیست

جنگ می‌کنم حتی… خان اگر خدا باشد

*