سرطان وطن ( مجتبی کاشانی)

تو مپندار که در فکر تنمنگران سرطان وطنم
او که بیمار شود ما همه نیزمن که بیمار شوم ، یک بدنم
وطنم از تن من خسته تر استدرک کن درد مرا از سُخنم
به تو سوگند که از غُصّه خویشلحظه ای پیش تو من دم نزنم
من از آن یوسف گمگشته خویشمالک بوی خوش پیرهنم
کی برون آید از این چاه وطن؟کاش روزی که در او زنده منم !
غرب در راحت و من در صددِآب در هاون خود کوفتنم
من شفا می طلبم بهر وطننه شفای بدن خویشتنم
هرکجا جان مرا یار گزیدجسمم اما بِگُزیند وطنم
وپس از من بگذارید کمیخاک ایران به میان کفن ام
گرچه بی شعله و بی دود رَومعشق تایید کند سوختنم
شعلۀ شهر فرو خفت ولیمن پی شعله بر افروختنم.

 مجتبی کاشانی روز ۲۳  آذر ۱۳۸۳ در تهران در اثر بیماری سرطان معده درگذشت.