در این گیتی سراسر گر بگردی خردمندی نیابی شادمانه/شهید بلخی

اگر غم را چو آتش دود بودی 

 جهان تاریک بودی جاودانه

در این گیتی سراسر گر بگردی 

خردمندی نیابی شادمانه

دانش و خواسته است نرگس و گل 

که به یک جای نشکفند به هم

هرکه را دانش است، خواسته نیست

 و آن که را خواسته است دانش کم

مرا به جان تو سوگند و صعب سوگندی 

که هرگز از تو نگردم نه بشنوم پندی

دهند پندم و من هیچ پند نپذیرم 

که پند سود ندارد به جای سوگندی

شنیده‌ام که بهشت آن کسی تواند یافت 

که آرزو برساند به آرزومندی

هزار کبک ندارد دل یکی شاهین 

 هزار بنده ندارد دل خداوندی

تو را اگر ملک چینیان بدیدی روی 

 نماز بردی و دنیار بر پراگندی

تو را اگر ملک هندوان بدیدی موی 

 سجود کردی و بتخانه‌هاش برکندی

به منجنیق عذاب اندرم چو ابراهیم 

 به آتش حسراتم فگند خواهندی

تو را سلامت باد ای گل بهار و بهشت 

که سوی قبله رویت نماز خوانندی