مجتبی کاشانی (سالک)

در تنور عاشقی سردی مکن/

در مقام عشق، نامردی مکن/

لاف مردی می‌زنی مردانه باش/

در مسیر عاشقی، افسانه باش/

دین نداری، مردمی آزاده باش/

هر چه بالا می‌روی، افتاده باش/

در پناه دین، دکان‌داری مکن/

چون به خلوت می‌روی، کاری مکن/

عشق یعنی ظاهر باطن نما/

باطنی آکنده از نور خدا

/عشق یعنی عارف بی خرقه‌ای/

عشق یعنی بنده‌ی بی فرقه‌ای/

عشق یعنی آن‌چنان در نیستی/

تا که معشوقت نداند کیستی/

عشق یعنی ذهن زیباآفرین/

آسمانی کردن روی زمین/

عشق گوید مست شو گر عاقلی/

از شراب غیر انگوری ولی/

هر که با عشق آشنا شد، مست شد/

وارد یک راه بی بن‌بست شد/

کاش در جامم شراب عشق باد/

خانه‌ی جانم خراب عشق باد/

هر کجا عشق آید و ساکن شود/

هر چه ناممکن بود، ممکن شود/

در جهان هر کار خوب و ماندنی‌ست/

ردّپای عشق در او دیدنی‌ست/

شعرهای خوب دیوان جهان/

سرّ عشق است و سرود عاشقان/

سالک آری عشق رمزی در دلست/

شرح و وصف عشق کاری مشکل است/

عشق یعنی شور هستی در کلام/

عشق یعنی شعر، مستی، والسلام.